“Hierover praten wij niet met burgers.”
Die ene zin bleef hangen bij een man die ik ooit begeleidde in een mediation met een gemeente.

Hij voelde zich buitengesloten. Alsof hij er niet bij hoorde.
Alsof het gesprek niet over zijn leefwereld mocht gaan, terwijl het voor hem zo belangrijk was. Het gevolg was dat hij voor ieder wissewasje een handhavingsverzoek indiende. Niet om moeilijk te doen, maar omdat hij zich niet gehoord voelde.

Voor de gemeente leidde dat tot frustratie en extra werkdruk.
En zo raakte de relatie steeds verder verstrikt in wantrouwen en irritatie.

In mijn gesprekken probeer ik dat patroon te doorbreken.
Na de formaliteiten stel ik soms een onverwachte vraag:
“Waar krijg je energie van?”
Of: “Wat vind je belangrijk in je buurt?”
Zodat het even niet gaat over de inhoud, de regels en de procedures, maar over mensen daarachter. Over wat hen drijft, waar ze trots op zijn en waar ze zorgen over hebben.

Dat is het moment waarop spanning zakt en vertrouwen weer kan ontstaan.

Heb jij ook te maken met een conflict waarbij je behoefte hebt aan bemiddeling. Stuur me gerust een bericht om te kijken of ik iets voor je kan betekenen.